Het zal al even in de planning, het wachten was nog even op de juiste weersverwachtingen. Met Wietske haar verjaardag (5 augustus) de knoop doorgehakt: vrijdag (7 augustus) vertrekken we! Karen gaat niet mee, die moet werken
Via internet kom ik erachter dat er een rondje
Achterhoek bestaat via het knooppuntensysteem. Dat voert langs 7 natuurkampeerterreinen. Het rondje is officieel net geen 300 km en verdeeld in etappes van gemiddeld 36 km. Er is een informatieblad te downloaden en ook een GPS track. Bij de ANWB een fietsknooppuntenkaart gekocht van Oost-Nederland en daar de route op ingekleurd. Met een beetje creativiteit de route in 5 etappes verdeeld, moet haalbaar zijn!
Vrijdagochtend vroeg op. De avond daar voor de tassen al gepakt en de auto volgeladen. Na een snel ontbijt, de laatste dingetjes gepakt en om 8 uur zitten we in de auto. Doel is Didam. Daar zetten we de auto neer en hopelijk staat die er over 5 dagen nog. In Didam aangekomen laden we de tassen op de fietsen en net voor 10 uur gaan we van start!
Jochem heeft de kaart op z’n stuurtas en gaat voorop. Hij rijdt op Karen d’r fiets, een stevige Santos. Hij rijdt, net als ik, met tassen zowel achter als voor. Wietske heeft alleen 2 tassen achter en een stuurtas. Zij moet het doen met 3 versnellingen, Jochem en ik hebben er 27 ter beschikking.
Het heeft die nacht in de Achterhoek nog goed geregend. Het wegdek is goed nat en her en der zijn nog plassen te zien.
Vanuit Didam rijden we al slingerend noordwaarts naar Doesburg, waar we de Oude IJssel oversteken. In Doesburg hebben we onze eerste stop en gaan we op zoek naar een bakker voor wat lekkers.
Het is warm, zelfs een beetje broeierig. Wietske bepaalt het tempo, meestal zo rond de 15 km per uur. Degene die het knooppuntensysteem heeft bedacht (nb een Belg!), verdient een standbeeld! Het leidt ons via prachtige en stille weggetjes, onverharde paadjes door een prachtig landschap. Bossen worden afgewisseld door open stukken, nergens is het saai!
Via de noordkant van Doetinchem rijden we Zelhem in, waar we boodschappen doen. Na Zelhem is het nog zo’n 9 kilometer naar
Landgoed het Zand. Het eerste natuurkampeerterrein, waar we het Groene Boekje aanschaffen die we ook de komende dagen nodig hebben. We zetten de Zeekoet op op veldje ‘Specht’, dicht bij het sanitair gebouw. Het terrein kent meerdere veldjes, verspreid over 78 hectaren bos. In veel gevallen heb je dan wel een behoorlijke afstand te overbruggen tot het enige sanitairgebouw! Druk is het er niet.
’s Avonds fietsen we nog een keer naar Zelhem om een ijsje te scoren.
Zaterdag zijn we vroeg uit de veren, 7 uur. Om half negen rijden we al weer. Voor vandaag staat de langste etappe gepland, iets van 70 kilometer.
Ik was wel eens eerder in de Achterhoek geweest, maar ben verbaasd hoe fraai het er is. Opvallend is dat elke 3e straatnaam hier eindigt op ‘dijk’, terwijl er geen dijk te bekennen is. Vermoedelijk is hier vroeger veel (hoog)veen geweest, ofwel moerasachtig gebied. Op enig moment is dat ‘ontgonnen’ voor land- en bosbouw en zijn hiervoor dijken aangelegd. Die dijken herken je niet meer als verhogingen of iets dergelijks, alleen in de straatnaam is het nog terug te vinden. Wel grappig als je zelf uit de polder komt.
Het weer is prachtig, niet zo broeierig als gisteren. Gelukkig heel weinig wind, die we ’s middags ook nog in de rug hebben. We doen Vorden aan voor de koffiepauze. Als we het riviertje de Berkel oversteken, ontdekken we verderop een fraai theehuis dat te bereiken is via een handpontje. Altijd leuk zoiets!
We fietsen verder via Laren en dan oostwaarts en vervolgens zuidswaarts en ruim om Borculo heen. Daar treffen we camping
't Scharvelt. Deze camping is goed bezet, veel families met kinderen. We staan – als enigen – op een klein trekkersveldje en hoeven de picknicktafel niet te delen.
In Borculo doen we boodschappen en eten we een ijsje. Het dagtotaal komt uit op 77 km. We liggen er ’s avonds op tijd in.
Zondag slapen we een beetje uit. Vandaag een relatief korte etappe. Het weer is weer prima, we fietsen rustig naar Eibergen. Zondag is hier nog echt een rustdag, alles is dicht in Eibergen, behalve de kerk. Oh, en gelukkig nog één café met terras….
Ná Eibergen rijden we dicht langs de Nederlands-Duitse grens. We gaan zelfs even de grens over en de route loopt een paar kilometer door Duitsland, langs het Zwillbrocker Ven, waar (wilde) rode flamingo’s te zien zijn.
We rijden nu in een grote boog om Winterswijk heen (met de klok mee) en blijven dichtbij de grens. Het landschap is wat weidser en er wordt hier opvallend veel mais geteeld!
Rond een uur of 3 komen we aan op camping
Lutje Kössink, weer een prachtig terreintje. ’s Avonds is het doodstil, niets te horen. Heerlijk.
Voor maandag wordt wat regen voorspeld, niet fijn want regenkleding hebben we niet mee
Bijtijds maar in de veren, dan houden we genoeg speelruimte om desnoods een uurtje of zo te schuilen. Al snel dat we onderweg zijn begint het een beetje te spetteren, je kunt het eigenlijk geen regen noemen. Dat blijft de hele ochtend een beetje voortduren, maar ’s middags is het een hele tijd droog. Wel een grijze dag, maar verder prima. De omgeving blijft mooi, met her en der prachtige oude boerderijtjes.
We rijden onder Winterswijk door naar Bredevoort, een boekenstadje. De bakker is op maandag gesloten, dus wordt het koffie met appelgebak in het plaatselijke café. De reis gaat verder westwaarts naar Varsseveld, waar we boodschappen doen. Vandaar is het niet ver meer naar camping
Hessenoord, vlakbij Halle.
Hessenoord is een waar paradijsje. We ontmoeten de campingbaas, 80 jaar oud. Later bespreken we bij het vuur alle wereldproblemen even door. Met het koppie is nog niets mis! Inmiddels runt zijn zoon de camping, maar die is nu zelf even een weekje weg. Een vaste gast doet tijdelijk de inschrijvingen en financiën.
’s Avonds zitten we gezellig in de overdekte vuurplaats, ieder verdiept in een boek. Koud krijgen we het in ieder geval niet.
Dinsdag is alweer de laatste dag. Half 9 op, 10 uur op de fiets. Het weer is goed, de zon komt er aardig door heen. We rijden naar Doetinchem, waar we koffiepauze houden. Bij de kerk is het warm in het zonnetje. We verhuizen snel naar de andere kant van de kerk waar de schaduw is.
We steken de Oude IJssel over en fietsen naar Zeddam, om bij de oude korenmolen een broodje te eten.
Als we Zeddam richting Beek verlaten moeten we even flink klimmen door het Bergher bos. De beloning is een mooie afdaling naar Beek. We laten ons juichend naar beneden storten en klokken 42 km per uur.
We rijden nu duidelijk al een tijdje door een meer bewoonde wereld. Minder mooi soms, maar luid liedjes van Kinderen voor Kinderen zingende (“… knokke met die stokke….”), hebben we toch de grootste lol.
En dan rijden we al weer Didam in. De auto staat er nog. Nog even door naar het centrum voor een welverdiend ijsje en dan de tassen afladen, fietsen achterop en huiswaarts!
Terugkijkend hebben we een prachtige mini-vakantie gehad. Precies 300 kilometer gefietst in 5 dagen. Goed weer gehad en daar de verwachtingen vooraf al super waren, hadden we bijvoorbeeld qua kleding bijvoorbeeld geen lange broek of dichte schoenen mee (scheelt toch). Op één avond na hebben we zelf gekookt op de benzinebrander. De Zeekoet heeft prima dienst gedaan, met z’n binnentent van ruim 2 meter breed konden we keurig met z’n drieën naast elkaar liggen. Geen panne gehad onderweg en de kinderen (en ik ook) hebben genoten. Voor herhaling vatbaar!